Świadczeniobiorca ma prawo do rehabilitacji leczniczej u świadczeniodawcy, który zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego.

Rehabilitacja może odbywać się w warunkach ambulatoryjnych, domowych, ośrodka lub oddziału dziennego oraz stacjonarnych.

Fizjoterapia w warunkach ambulatoryjnych jest udzielana w cyklach do 10 dni zabiegowych (maksymalnie 5 zabiegów dziennie); skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne musi być zarejestrowane w zakładzie rehabilitacji w terminie 30 dni od daty wystawienia.

Usprawnianie dzieci z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego do ukończenia 18. roku życia w formie ambulatoryjnej (w gabinecie, zakładzie rehabilitacji lub fizjoterapii) może odbywać się na podstawie jednego w roku kalendarzowym skierowania z poradni specjalistycznej, w którym zlecony cykl terapeutyczny nie może przekroczyć 120 dni zabiegowych i 5 zabiegów dziennie.

Rehabilitacja w warunkach domowych przysługuje świadczeniobiorcom, którzy ze względu na brak możliwości samodzielnego poruszania się nie mogą dotrzeć do świadczeniodawców udzielających świadczeń gwarantowanych w warunkach ambulatoryjnych, a wymagają rehabilitacji lub fizjoterapii. Zabiegi fizjoterapeutyczne w warunkach domowych są udzielane świadczeniobiorcom z zaburzeniami funkcji motorycznych spowodowanymi:

• ogniskowymi uszkodzeniami mózgu (stanami po zatorach mózgowych, udarach krwotocznych mózgu, urazach) – przez okres do 12 miesięcy od dnia powstania uszkodzenia;
• ciężkimi uszkodzeniami centralnego i obwodowego układu nerwowego; uszkodzeniem rdzenia kręgowego – przez okres do 12 miesięcy od dnia powstania uszkodzenia;
• chorobami przewlekle postępującymi w szczególności: miopatiami, chorobą Parkinsona, zapaleniem wielomięśniowym, rdzeniowym zanikiem mięśni, guzami mózgu, procesami demielinizacyjnymi, kolagenozami, przewlekłymi zespołami pozapiramidowymi, reumatoidalnym zapaleniem stawów;
• chorobami zwyrodnieniowymi stawów biodrowych lub kolanowych, po zabiegach endoprotezoplastyki stawu przez okres do 6 miesięcy od dnia wykonania operacji;
• urazami kończyn dolnych – przez okres do 6 miesięcy od dnia powstania urazu;
• osobom w stanie wegetatywnym lub apalicznym.

• w przypadku rehabilitacji ogólnoustrojowej, w tym rehabilitacji dla określonej grupy pacjentów, w szczególności po leczeniu raka piersi, ze stwardnieniem rozsianym, dysfunkcją ręki, z obrzękiem limfatycznym o różnej etiologii i umiejscowieniu – od 15 do 30 dni zabiegowych, średnio 5 zabiegów dziennie (z możliwością przedłużenia w warunkach jak powyżej), a dla pacjentów z obrzękiem limfatycznym – do 40 dni zabiegowych w roku kalendarzowym;
• w przypadku rehabilitacji dzieci z zaburzeniami wieku rozwojowego do ukończenia 18. roku życia (a dla osób z orzeczoną koniecznością kształcenia specjalnego lub upośledzonych w stopniu głębokim – do 25. roku życia) oraz w przypadku rehabilitacji osób z dysfunkcją narządu słuchu i mowy lub dysfunkcją narządu wzroku – do 120 dni zabiegowych w roku (z możliwością przedłużenia);
• w przypadku rehabilitacji kardiologicznej – nie więcej niż 24 dni zabiegowych w okresie 90 dni kalendarzowych;
• w przypadku rehabilitacji pulmonologicznej, z wykorzystaniem metod subterraneoterapii –  czas rehabilitacji nie może być krótszy niż 14 dni zabiegowych i dłuższy niż 24 dni zabiegowe.

Świadczenia gwarantowane w formie rehabilitacji leczniczej w warunkach stacjonarnych są udzielane świadczeniobiorcom, którzy ze względu na kontynuację leczenia wymagają stosowania kompleksowych świadczeń rehabilitacyjnych oraz całodobowego nadzoru pielęgniarskiego.

Czas trwania rehabilitacji w warunkach stacjonarnych wynosi:

• dla rehabilitacji ogólnoustrojowej – do 6 tygodni, średnio 5 rodzajów zabiegów dziennie (z możliwością przedłużenia);
• dla rehabilitacji pulmonologicznej – do 3 tygodni (z możliwością przedłużenia);
• dla rehabilitacji neurologicznej oraz kardiologicznej maksymalny czas rehabilitacji nie został określony.

Świadczenia z zakresu rehabilitacji leczniczej dla osób o znacznym stopniu niepełnosprawności są finansowane (od 1 lipca 2018) w wymiarze dostosowanym do potrzeb zdrowotnych danej osoby.